Carla Harren

Rondreis in Turkije (10 oktober tot 25 oktober, 2017)

Dag 3 en Dag 4.

Dag 3 – From Cappadocia. Thursday, October 12, 2017 (10:12:10) – Half Moon.

Sommige vroege vogels gingen met een luchtbaloon over het gebied. Hieronder wat prachtige foto’s die Wim Groot Neulend heeft gemaakt (een van de groepsleden). Na het ontbijt zijn wij met z’n allen met de bus gegaan om verschillende gebieden te bezichtigen. Dit is iets wat ik niet eerder heb gezien in de reizen rond de wereld.

De spiralen energiebeweging van deze dag en nacht:

De Witte Kristallen Wind ontdekt, deelt en geeft expressie aan inzichten in openheid en liefde.

De natuurlijke ondersteunende navigatie en synchroniciteit in de spiralenbeweging die Magische tijdloosheid brengt als het schenkt de sleutel tot het realiseren van je dromen voor Allen om de uitdaging, bekrachtiging en creatie van open ruimte om een bewuste Keuze te maken in wat het ook mag zijn in deze vrijheid. Om te ontwaken in het katalyseren van zelf genererende energie van transformatie of heling terwijl je gecentreerd, gegrond en verankerd bent in de adem van communicatie van de waarheid, inspiratie, flexibiliteit en veranderingen.

 

Hier zijn wat foto’s die gemaakt zijn door Wim gedurende de luchtballonen tocht heel vroeg in de morgen. Dank je wel voor het delen hiervan.

Algemene informatie over de omgeving van Cappadocië via Wikipedia.

Cappadocië (ook wel Kappadocië of Kappadokië; Turks: Kapadokya; Grieks: Καππαδοκία, Kappadokía; Latijn: Cappadocia) is een landstreek ten zuiden van de steppen in de Turkse regio’s Centraal Anatolie en Oost Anatolie. Het gebied staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en wordt deels beschermd door het National park Goreme.

 

Het gebied heeft een oppervlakte van 2000 km² en ligt tussen de rivieren de Eufraat en de Kizil Irmak. De hoogste top in het gebied is de vulkaan Ercives Dagi (3917 meter). Daarnaast bevinden zich in het gebied nog twee andere vulkanen: de Hasan Dagi en de Melendiz Dagi. De belangrijkste en grootste steden in dit gebied van Midden-Turkije zijn Nevsehir Kirsehir, Kirsehir, Aksaray, Nigde en Kayseri.

Ten tijde van het Romeinse Rijk was Cappadociat een Romeinse provincie, die in het oosten grensde aan Armenia, in het zuiden aan Mesopotamie, Syrie en Cilicia, in het westen aan Galatia en in het noorden aan Pontus. In het oosten is het bergachtig en vulkanisch, in het westen is het vlak met veelal plateaus.

 

Cappadocië bestaat uit enerzijds een tufsteenlandschap, ontstaan door uitbarstingen van de Dagi-vulkanen, en anderzijds een kalksteen waarin karstverschijnselen te zien zijn. Door langzame verwering en de verschillende gesteentetypen die elk anders en met een andere snelheid eroderen, is een bijzonder eigenaardig en grillig landschap ontstaan. In de karstgrotten zijn in de loop der tijd kerken gebouwd. Door de platentektoniek sloot de Tethysoceaan zich geleidelijk doordat het Afrikaanse continent richting Eurazië bewoog. Kleine stukjes continent drijven voorop, waaronder Italië en Turkije. De effectieve botsing van Europa en Azië, zo’n 60 miljoen jaar geleden, is het startsein voor de Alpiene orogenese. Dit zorgt voor tal van erupties en vulkanische neerslag, die op de grote uitbarsting volgden. Dit alles hield vele duizenden jaren aan. De vulkanische neerslag van onder andere de stratovulkaan Hasan Dagi zet zich neer en klit samen tot tufsteen. Bij sommige uitbarstingen is er sprake van lava die uit de vulkaan vloeit. Deze lava stolt hardere puimsteen. In de miljoenen jaren daarna, sleten de extremen van het landklimaat en de rivier de Kizilirmak het plateau uit. De vorming van de typische tufsteenkegels komt grotendeels door harde stukken lava die oorspronkelijk in de enorme `tufsteenkoek’ lagen. Door erosie kwamen ze bloot te liggen, waarna wind en water minder invloed hadden op het onderliggende tufsteen. Op plaatsen waar deze harde stenen in de tufsteenkoek ontbraken, vormden zich tafelformaties, waarin rivieren diepe ravijnen uitsleten. Al in de prehistorie werd dit gestolde lava gewonnen en werden de markante tufsteenkegels uitgehakt tot woningen. Vanaf deze tijd tot de jaren 1950, toen op last van de regering deze holwoningen verlaten werden, woonden hier mensen. Millennium na millennium. En vandaag de dag zien sommige rotswanden en kegels er dan ook uit als gatenkaas.

 

De eerste bus stop was bij de Drie Schoonheden:

 

Persoonlijke noot: een vreemde vibratie voelde ik hier net alsof krachten die in elkaar waren geklapt en toen weer herrezen waren. Wat ik ook zag in de diepte van de vallei waren heilige plekken waar bijeenkomst zijn geweest in de vorm van een labyrinth.

Toen zijn wij lopend verder gegaan naar de volgende locatie.

Onderweg waar er een aantal natuurlijke sculpturen van Moeder en Kind plus een Kameel.

Kaymakli Yeralti Sheri Ondergrondse Stad.

 

Een van de meest interessante bezienswaardigheden van Cappadocië zijn de in het zachte tuf­steen uitgehakte ondergrondse steden.

 

Aangezien Cappadocië in het verleden vaak onder allerlei aanvallen te lijden had, ontstonden deze steden voornamelijk om in tijden van gevaar als toevluchtsoord voor de bevolking te dienen. De meeste huizen in dit gebied zijn door middel van tunnels met deze steden verbonden. Ter verhoging van de veiligheid werden in de grotwoningen moeilijk toegankelijke ruimten, vallen en, indien noodzakelijk, dieper in de rotsen meer kamers uit­gehakt. Zodoende nam het aantal gangen en ga­lerijen toe en ontstonden de ondergrondse steden.

In deze ondergrondse woongebieden, die in tijden van gevaar ook voor langere tijd gebruikt werden, bevinden zich woonruimten, stallen, voorraad ruimten, kerken, wijnkelders, maalstenen, zelfs begraafplaatsen, luchtkokers, een systeem om de communicatie tussen de verdiepingen onderling mogelijk te maken en rots blokken die voor verdedigings doeleinden gebruikt werden. Deze rotsblokken werden, op enkele uitzonderingen na, ter plaatse uit de rotsen gehakt.

Cappadocië bezit 200 ondergronds steden. Hoewel wij hier ook op prehistorische sporen stoten, is het niet bekend of er enig verband bestaat met deze steden.

Het oudste geschrift dat ons kennis verschaft over deze ondergrondse nederzettingen is “Anabasis” van de Griek Xenophon. Deze beschrijft hoe de Helenen in de ondergrondse steden Derinkuyu en Kaymakli ondergebracht werden. Zodoende kan met grote zekerheid gesteld worden dat deze steden uit de 4e eeuw v. Chr. dateren.

Het feit echter dat men in Cappadocië steeds weer rotsreliëfs en inscripties uit het laat Hititische tijdperk tegenkomt en men in het verdedigingssysteem van de Hititische steden meesterlijk aangelegde ondergrondse gangen (Potern) tegenkomt, versterkt het vermoeden dat de Hititen bij de bouw en uitbreiding van deze steden een rol gespeeld hebben. De gangen die in de Hititische steden aangetroffen worden, werden voornamelijk gebruikt om vijanden die tegen de stad optrokken in de val te lokken en dan in de rug aan te vallen. Indien het de Hititen waren die deze nederzettingen in de rotsen uitgehakt hebben dan was dit duidelijk uit militaire overwegingen gedaan. Daarom is het niet verbazingwekkend dat hier geen archeologische vondsten gedaan zijn. Het is bovendien ook mogelijk dat latere bewoners alle sporen van eerdere bewoners uitgewist hebben.

Alle vondsten die tot op heden in de ondergrondse steden gedaan zijn behoren tot het Byzantijnse tijdperk.

Het aantal ondergrondse steden die in het algemeen als toevluchtsoord dienden dan wel voor godsdienstige doeleinden gebruikt werden, nam in deze periode toe.

Door de in de 7e eeuw begonnen aanvallen van de Arabieren en Sasaniden werden de in Cappadocia gevestigde christenen gedwongen zich in de ondergronds aangelegde toevluchtsoorden terug te trekken.

Men veronderstelt dat ook de Seltsjoeken deze schuilplaatsen o.a. voor militaire doeleinden gebruikten daar in Cappadocia de Karavansaraien van de Seltsjoeken zich in een straal van 5-10 km. van deze ondergrondse steden bevinden. (Het Dolayhan Karavanserai nabij de ondergrondse stad in het dorp Til en het Saruhan Karavansarai In de buurt van ozkonak).

De belangrijkste ondergrondse vestigingen zijn die in Kaymakli, Derinkuyu, Mazi, Ozluce, Ozkonak, Tatlarin, Kurugol en Gokcetoprak. bron: nevsehir.nl

 

Hierna een koele verfrissing van sinaasappelen en promegraat op het terras.

plus, een lunch in een restaurant.

 

In de middag een bezoek aan Pasabag.

In de 4e eeuw maakte een wonderdoener zijn woning in een aardpiramide, nu is dat een klooster omgeven door een droomlandschap en een wijngaard.

Pasabag is een wonderland van aardpiramiden die als reuzenpaddenstoelen boven de wijngaard uitsteken. De prachtige rotsformaties zijn reden genoeg om dit ongewone, op Mars lijkende deel van de wereld te bezoeken, maar de intrigerende geschiedenis en wijngaard vullen de visuele ervaring verder aan. Volg een rondleiding langs de droomwereld en kom meer te weten over een wonderdoener die zijn toevlucht zocht in een aardpiramide.

Sint Simeon verrichte in de 4e eeuw wonderen voordat hij een kluizenaar werd en in een aardpiramide woonde om zich terug te trekken. Bekijk zijn voormalige woning, die nu een klooster in een aardpiramide is. Treed dit wonder der natuur binnen en ga helemaal naar boven. Stel je het dagelijks leven voor van Sint Simeon in zijn kluizenaarswoning en geniet van het panorama-uitzicht over de rotsformaties en de wijngaard van Pasabag.

Het gebied rond Pasabag heeft een groot aantal uitkijkpunten. Volg het belangrijkste voetpad naar de top van een rots voor een adembenemend uitzicht. Maak foto’s van het afwisselende terrein dat aan je voeten ligt. Het gebied is bijzonder mooi bij opgaande of ondergaande zon met de bijbehorende schaduwen en warme kleuren.

Terug naar het Hotel voor een wandeling naar zonsondergang, diner en slapen.

Een impressie van de zonsondergang. De Kristallen riepen om ook mee te genieten.

 

Dag 4 – Cappadocië gebied. Woensdag, 11 oktober, 2017 (11:10:10)

De spiralen energiebeweging van deze dag en avond:

Blauwe Kosmische Nacht van het einde en een nieuwe begin verbonden met het leven en de bron van alles.

De natuurlijke ondersteuning van de spiralen bewegende energie van onbevreesdheid en om naar voren te treden door vragen te stellen waardoor antwoorden worden volbrengen aan waar je aan begonnen bent om tot begrip te komen en heling terwijl de uitdaging, bekrachtiging en gelegenheid is van onderzoeken om grenzen te verleggen via moed en doorzettingsvermogen van waakzaamheid. Dan ontwaakt je in de bewustzijn golf van Inzicht van de Waarheid dit geheel wordt dan gecentreerd, gegrond en verankerd in een de Stilte van je Intuitieve vermogens om je dromen waar te maken in deze overvloed van ervaringen.

 

In the ochtend hebben wij Uchisar bezocht om twee mooie mensen te ontmoeten en begroeten die af en toe nog wonen in de grotwoning. Hier krijgen wij een indruk van hun zo woning er aangekleed zou uitzien. De man liet mij verschillende edelstenen zien maar geen een riep mij. Wij verzamelde op het terras van de grotwoning voor thee of een verfrissing en toen riepen de kristallen schedels om een aan hem te geven voor hun gastvrijheid. Het was een Q’ero Ceremonieel Soldalite Kristallen Schedel voor hem en zijn vrouw. Persoonlijk voelde het voor mij als thuiskomen.

Hier zijn wat foto’s die Wim en een vrouw van de groep heeft gemaakt. Hartelijk dank daarvoor.

 

 

In de middag hebben wij “Het Göreme-Openluchtmuseum” bezocht.,

Goreme Acikhava Muzesi is een kloostercomplex bestaande uit kerken en kappellen die met fresco’s bedekt zijn, behoort tot een van de meest bezochte plaatsen in centraal Turkije. Het meeste kappellen dateren van de 10e tot 13e eeuw (de Byzantijnse en Seltsjoeks periode) en velen zijn gebouwd volgens een kruisvormig grondplan, met een centrale koepel gedragen door vier pilaren. In noordelijke vindt u naast verscheidene kerken, uit rots gehouwen tombes. Tot de meest fameuze kerken van Göreme worden gerekend de Elmali-kerk, het kleinste en meest recente bouwwerk,de Yilanlý-kerk met fascinerende fresco’s van de vervloekten temidden van kronkelende slangen, de Barbara-kerk en de Çarikli-kerk. Niet ver van de hoofdgroep toont de Tokali kilise prachtige fresco’s, die scènes uit het Nieuwe Testament voorstellen.

Wil je meer informatie hierover dan kan ik je verwijzen naar Journey in Turkey Day 3 and 4 die geschreven is in het Engels.

 

Wij hebben ook een tapijtfabriek bezocht. Hieronder wat foto’s die Wim heeft gemaakt. Zelf was ik diep onder de indruk van deze artistieke kunst die al heel Oud is.

Toen weer terug naar het Hotel om te dineren. Een kleine groep zijn ’s avonds naar een speciale dansavond gegaan. Mooi om de verschillende dansen van de regio’s te zien plus de kunst van buikdansen en de Derwisjen dans die niet zo indruk op mij maakte. Het was een hele gezellige avond.