Carla Harren

Rondreis in Turkije (10 oktober tot 25 oktober, 2017)

Dag 5 en Dag 6.

Dag 5 – Van Cappadocie naar Antalya Lara Hotel.

Zaterdag, 14 Oktober 14, 2017 (14:10:10) –Een bus rit van 6 uur plus een bezoek aan Mevlana Museum en tussenin koffie/thee/toilet stop plus a lunch.

De spiralen energiebeweging in de stroming van deze dag en nacht.

De Gele Magnetische Zaad van het initiëren van creaties in overstemming met hogere goed en goddelijke wil.

  De natuurlijke ondersteunde van visie die een Hogere Bewustzijn creëert binnenin jezelf en de omgeving in zijn spiralen energiebeweging dat wervelt in het Hoogste Goed voor Allen binnenin de Begeleiding van het rijpen van het zaad in voedzame grond om op te Bloeien terwijl we uitgedaagd, bekrachtigd en een open gelegenheid creëren van ontvankelijkheid van wie je nu bent en waar je nu bent alles is wat je altijd gewenst hebt. Ontvang nu wat er is. Ontwaak je bewustzijn om te navigeren in de evolutie van synchroniciteit terwijl je gecentreerd, gegrond en verankerd bent in groei en ontwikkelen in zijn actie en potentieel.

Gedurende de busreis door deze magnifieke schoonheid van Moeder Natuur, heft Wim, een van de groupsreiziger een kleine Muziek doos bij zich terwijl Carla de liedjes mee zong het voelende als een voorbereiding op het bezoek naar het museum.

Mevlana Museum (voor meer informatie ga naar Review of Turkey Journey – Day 5 and 6)

Het Mevlana-museum is aan deze derwisjen gewijd. Dit museum, een soort klooster, is genoemd naar de mystieke filosoof en dichter Jalal ad-Din Rumi, de stichter van de orde van de dansende derwisjen. Ook zijn graftombe bevindt zich hier. Om deze reden wordt de stad ook als een heilige plaats beschouwd en is het een soort bedevaartsplaats.

Het Mevlana Cultureel Centrum ligt vlakbij de historische begraafplaats Üçler en op 1 km van het Mevlana museum.

In het centrum dat ongeveer 100.000 m² terrein bedekt, worden elk jaar verschillende activiteiten en evenementen georganiseerd. Je vindt er twee semahane’s (rituele ruimten), waarvan 1 overdekte en 1 openlucht hal. In dit centrum worden ook elk jaar in december de festivals gevierd ter ere van Mevlana Jelaleddin Rumi. Men herdenkt hem onder de grootste Kandil (olielamp) ter wereld. Verder zijn er in het centrum tentoonstellingsruimte, cafetaria, een bibliotheek, een onderzoekscentrum en vergaderruimtes te vinden.

Mevlana museum, dit was vroeger een klooster van de mystieke filosoof en dichter Jalai ad-Din ar-Rumi, beter bekend als Mevlana, de stichter van de kloosterorde van de soefi’s of derwisjen. Zij eren Gode door middel van zang en dans. Een belangrijk onderdeel van de erediensten van de derwisjen was de Sema, eendans die vereniging van Mens en God verbeelde. Discipelen wervelden in het rond, begeleid door drums en de ney (een blaasinstrument), soms ook door een orkest en een koor. Atatürk verbood de orde in 1925 in het kader van zijn hervormingen. Toch vindt nog elk jaar in december een derwisj festival plaat waarbij de dood van Mervlana wordt herdacht. Maar in essentie is de viering eerder een cultureel dan een religieus evenement, hoewel Mervlana tijdens het festival voelbaar is. Het gebouw oorspronkelijk een seldsjoeks mausoleum, is een museum geworden toen Atatürk de orde ontbond, maar het is een bedevaartsplaats gebleven.

Bij de ingang van het mausoleum wordt het oudste en beroemdste werk van Mevlana getoond, het epische “Mesneve” alsmede andere bundels van zijn lyrische poëzie.

Kom, kom, wie en waar u zijn moge. Kom, heiden, vuuraanbidder, afgodvereerder. Kom! Kom zelfs als u hondermaal uw eed verbroken hebt.  Dit is niet de Poort der Ellende en Wanhoop. Kom! Kom! Kom!

De sema werd uitgevoerd in de “Semahane” een door de Osmanen gebouwd onderdeel van de groene koepel. Tegenwoordig herbergt het gebouw een tentoonstelling over de derwisjen. U ziet er onder andere muziekinstrumenten en gekalligrafeerde manuscripten. Hier zijn Mevlana’s graftomde en naar verluid haren van de baard van de profeet. Er is tevens een schitterende kunstverzameling, oude manuscripten en zeldzame 13de eeuwse kilims (tapijten) te bewonderen.

Er zijn eigenlijk drie museumplaatsen op de binnenkoer van het Mevlana museum.

INLEIDING Het Soefisme vertegenwoordigt binnen de Islamitische traditie de mystieke richting van de Islam. Het Soefisme stelt zich tot doel het geloof te versterken en zelfs te overstijgen door middel van een uit de directe kennis van God voortvloeiende liefde en zekerheid. De weg van deze eeuwenoude mystieke richting kent een schat aan cultuur van buitengewone schoonheid, die nog altijd voortleeft. De symboliek spreekt tot het hart en de geest niet alleen in allerlei verhandelingen, maar vooral in de literatuur (met name in de poëzie), in de muziek en in de beeldende kunst. Wie zich in het Soefisme verdiept, zal al snel op de naam van de Perzische dichter Mevlana Djelal al-din Rumi stuiten. Rumi is de stichter van één van de bekendste Soefi-orden, de Mevlevi-orde genaamd. Mevlana Djelal al-din Rumi werd geboren op 30 september 1207 te Balkh in het huidige Afghanistan, dat toen een onderdeel van het Perzische rijk was. Ook toen waren de tijden onrustig, want de legers van Djengis Khan trokken hun vernietigend spoor door het Perzische rijk. Maar in deze donkere tijden kwam de Perzische dichtkunst tot grote bloei. Op de vlucht voor het moordende Mongoolse leger vestigde Rumi zich na omzwervingen in Konya, in het Anatolië van het huidige Turkije. Rumi, inmiddels bekwaam in de religieuze wetenschappen, volgde in 1231 zijn vader op als professor. Kort daarna werd hij geïntroduceerd in de mystiek door een oud-leerling van zijn vader. Na een tijd geleefd te hebben onder de zware lasten van het ascetisme, veranderde zijn leven volledig toen hij in 1243 Shams Tabriz ontmoette. Het verhaal gaat dat Rumi zijn leraar Shams Tabriz tegenkwam bij een waterput. Shams gooide Rumi’s boeken in de put en stelde hem voor de keuze: de boeken terug of verlichting. Rumi liet de boeken in de put – wat hem, omdat de boekdrukkunst was nog niet uitgevonden, een fortuin kostte – en wijdde zich aan de studie van de mystiek. Waar of niet, het verhaal stelt de kennis van het hoofd duidelijk tegenover de kennis van het hart. In Rumi’s eigen woorden: “Vroeger zocht ik kopers voor mijn woorden, kon nu iemand me maar wegkopen van woorden.” Op een gegeven moment moest Shams Konya verlaten, maar hij kwam weer terug om nog enige maanden bij Rumi te blijven. In december 1248 verdween Shams voorgoed: hij werd vermoord door zijn vijanden. Door de eerste scheiding van zijn leraar en grote voorbeeld ontplooide Rumi zich als een dichter die verlangde naar zijn verloren vriend. De tweede scheiding van Shams was voor Rumi een diepe schok en transformeerde zijn hele wezen volledig in poëzie en muziek, zodat hij zijn dagen doorbracht in een rondtollende dans, verzen vol van liefde en verlangen reciterend. Uiteindelijk realiseerde Rumi de volle spirituele eenwording met zijn overleden vriend: hij vond hem in zichzelf. Na het overlijden van Shams keerde Rumi zich tot een andere geliefde mysticus die al een lange tijd tot de kring van zijn meest intieme vrienden behoorde: de ongeletterde goudsmid Salahuddin Zarkub, bij wiens stilte en spiegelende reinheid van het hart Rumi spirituele vrede vond na de verrukking van liefde en verlangen. Uiteindelijk keerde Rumi terug naar het wereldse leven: zijn jongste vriend en discipel, Husamuddin Chelebi, vroeg hem nadrukkelijk een gedicht te schrijven voor zijn volgelingen opdat zij niet langer alleen afhankelijk waren van de didactische gedichten van Sanai en Attar die de kunst van mystiek-didactische poëzie in de Perzische taal hadden geïntroduceerd. Zodoende ontstond Rumi’s hoofdwerk “Mathnavi”. Op 17 december 1273 blies Rumi te midden van zijn vrienden zijn laatste adem uit: niet alleen Moslims uit Konya – van hoge regeringsambtenaren tot simpele werklieden en verkopers – maar ook de Christelijke geestelijkheid en de Joden uit de streek bewonderden hem en hadden hem lief. Rumi’s graftombe staat nog steeds in Konya en is tot op heden een bedevaartsoord voor velen binnen en buiten de Islam. Na Rumi’s dood organiseerde zijn oudste zoon, Sultan Veled, zijn volgelingen in een ware mystieke broederschap, de Mevlevi-orde, en werden Rumi’s rituelen in vaste vormen gearrangeerd die bewaard zijn gebleven als het ritueel van de “Dansende Derwisjen”. Nu nog leeft Rumi voort in de Mevlevi-orde der dansende derwisjen: een stroming binnen het Soefisme die extase zoekt, gevoed door muziek, zang, dans en poëzie. POËZIE De invloed van Rumi’s poëzie kan haast niet overschat worden, dat is duidelijk te zien in de literatuur van Iran, Turkije en (Islamitisch) India. Het hoofdwerk van Rumi is zijn zes boeken beslaande “Mathnavi” waaraan hij in 1257 begon te schrijven. Het begin van het tweede deel is gedateerd rond 1262 en Rumi bleef dicteren tot aan zijn dood. Hij slaagde er echter niet meer in het laatste gedicht van het zesde deel af te maken. In het Midden-Oosten wordt de “Mathnavi” ook wel “de kleine Koran” genoemd en lang gold het als leidraad naast de moeilijke Koran. Dit neemt niet weg dat Rumi’s werk soms lastig te lezen is, want de zijwegen die hij zo graag inslaat, worden ook weleens tot hoofdwegen die niet naar het oorspronkelijke onderwerp terugvoeren. Zelf zegt hij in de “Mathnavi”: “Denk je dit boek te kunnen begrijpen zonder er veel aandacht aan te besteden? Het lijkt een verzameling verhalen, maar dat is de oppervlakte en niet de kern.” Het volgende gedicht is een eenvoudige illustratie:

Iemand ging naar de deur van de Beminde en klopte aan. Een stem vroeg: “Wie is daar?” Hij antwoordde: “Ik.” De stem zei: “Er is geen plaats voor Mij en U.” De deur werd gesloten. Na een jaar van eenzaamheid en gemis keerde hij terug en klopte aan. Een stem vanbinnen vroeg: “Wie is daar?” De man zei: “U.” De deur ging voor hem open.

In het Soefisme is het principe van het aardse voorbijgaan bekend als ‘sterven voor je doodgaat’. Het sterven komt soms letterlijk in Rumi’s poëzie naar voren, zoals in dit gedicht:

Gaarne zou ik je kussen De prijs van kussen is je leven Nu loopt mijn liefde mijn leven tegemoet en schreeuwt het uit: Wat een koopje, laten we het doen!

Soms liggen Rumi’s woorden als een sluier over het principe heen of werkt onze eigen interpretatie versluierend. Bij het lezen van deze bekende woorden uit de ‘Mathnavi’ over de verschillende stadia der evolutie is men bijvoorbeeld al te snel geneigd om aan reïncarnatie te denken:

Ik stierf als mineraal en werd een plant. Ik stierf als plant en werd een dier. Ik stierf ook als plant om mens te worden. Waarom zou ik bang zijn voor de dood, als ik er nooit iets door verloor, doch enkel erdoor won? Mijn volgende stap zal zijn dat ik mij verhef naar de staat van engel. Ook als engel zal ik sterven, om te ontwaken in een staat die alle bevatting te boven gaat.

Rumi’s wetenschap is de wetenschap van de Islam en daarin past geen reïncarnatie. Beter is het bovenstaande regels te lezen als ontwikkelingsstadia om te beseffen hoeveel tijd wij verslapen en hoezeer wij ons laten leiden door onze (dierlijke) driften. Rumi was een dichter die schreef om zijn mystieke ervaringen over te dragen en te uiten. Mystiek is nooit volledig uit te drukken in woorden; voor de immense gevoelens die het verstand overstijgen, schieten woorden eenvoudigweg te kort. Maar poëzie kan in het pogen het onzegbare te verwoorden ook een soort magie zijn. Dikwijls zijn gedichten niet volledig met het verstand te doorgronden, maar ze kunnen ons hart wel diep raken. Voor Rumi was poëzie in ieder geval de meest geschikte vorm om zijn visionaire kennis over te brengen, zoals te lezen is in zijn gedicht “Kunst”:

In uw licht leer ik hoe te minnen. In uw schoonheid hoe te dichten. U danst binnenin mijn hart, waar niemand u kan zien. Maar soms vang ik een glimp op. Uit die glimp ontstaat mijn kunst.

Bron: http//eerder.meandermagazine.net//artikel.php

Hierbij in het Engels een creatie video over de Mevlana Museum in Turkije https://www.youtube.com/watch?v=Jtr1A69PBr0

Persoonlijk notitie: Ik was op mij knieën voor een stilte moment in het Mausoleum afstemmend op het licht.

In de avond was er een trouwfeest in het Lara Hotel. Het was zeker plezierig om op afstand een deel te zijn van dit feest samen met de Groepsreizigers.

Dag 6 – Antalya. Zondag, 15 Oktober 12, 2017 (15:10:10) Bezoek aan de Antieke Stad Perge enz.

De spiralen energiebeweging van deze dag en nacht:

De Rode Lunaire Slang van eerlijkheid in het erkennen van de beperkingen om ze te kunnen overwinnen en omarmen.

  De natuurlijke ondersteunende van de reis van wie je nu bent en waar je nu bent alles is wat je altijd gewenst hebt. Dit moment bevat de sleutel naar realisatie van je dromen. Beweeg nu in de navigatie en evolutie van synchroniciteit. Ontvang wat er nu is om de uitdaging, bekrachtiging en creatie van open ruimte te laten openbaren van visie en het scheppen van een Hoger Bewustzijn. Om te ontwaken in de kracht van onbevreesdheid. Wijsheid wordt vergaard door vragen te stellen. Bij een vraag hoort een antwoord zal echte wijsheid verkrijgen terwijl je gecentreerd, gegrond en verankerd om te bewegen om je instinct aan te scherpen om naar je lichaam te luisteren en te genieten van dans, beweging en liefde.

Perge (bron: wikipedia.com)

Perge (Grieks: Πέργη) was een oude Griekse stad in Pamphylië, zo’n 15 kilometer ten oosten van het huidige Antalya. Perge was een van de grootste en rijkste steden uit de Oudheid en werd vooral geroemd voor haar tempel van Artemis. De stad bracht meerdere wetenschappers en filosofen voort waaronder Apollonius van Perga.

Perge werd als Parha al genoemd in Hettitische bronnen, die het net buiten het Hettitische vorstendom Tarhuntassa plaatsten in het toenmalige Lukka (Lycië), omdat de Kestros (de huidige Aksu Çayı) waaraan het lag de grens was. Vanaf de 12e eeuw voor Christus werd het gebied gekoloniseerd door Grieken. Perge zelf werd zo’n 1000 jaar voor Christus gesticht, ongeveer 20 kilometer van de kust. Een lokale rivier verbond de stad met de zee, zodat de stad toch als handelscentrum tot bloei kwam. In 546 v. Chr. werd de stad ingenomen door de Perzen. Pas twee eeuwen later verdreef Alexander de Grote de Perzen definitief uit westelijk Anatolië. Onder Romeins bestuur nam de stad verder in belang toe, de meeste huidige restanten stammen ook uit deze periode.

Perge werd in de 1e eeuw bezocht door de apostel Paulus. Vanaf de 3e eeuw werd de stad een belangrijke christelijke plaats. Gedurende de 6e en 7e eeuw raakte de stad in verval, en in de 8e eeuw was hij volledig verlaten.

Perge is tegenwoordig, als een van de best bewaarde steden van Pamphylië, een belangrijke historische attractie van de provincie Antalya

Door seynaeve rené – Pergé – seynaeve René, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=4586926

Hier is nog een prachtige “you tube” impressie https://www.youtube.com/watch?v=t6DF7BB91MA

Wij zijn toen naar een groothandel in juwelen gegaan. Alles schitterde en er waren zeker mooie artistieke creaties aanwezig. Wij zijn ook naar het centrum geweest voor sommige was dit om te winkelen voor andere om alleen maar rond te lopen.

Tijdens de avond in het Lara Hotel was er weer een trouw partij. Deze keer was het meer een traditionele en muzikale omlijsting.

Dankbaar voor deze reis en verbinding.